Luister je wel naar mij?

Dit interessant boekje over gespreksvoering met kinderen geeft een aantal handvaten voor een gewone dialoog, Martine F. Delfos, Uitgeverij SWP Amsterdam, 2000.

Luister je wel naar je kind? Vraag je je af of je kind op twee plekken wil wonen, deel wil uitmaken van twee gezinnen, twee bedden wil hebben, elke week zijn/haar kleren wil verhuizen?
Wat vraagt uw kind zich werkelijk af?

En de vraag is, luister je naar je kind, als het niet meewil?

Belangrijk onderzoek van de Koning Boudewijnstichting

vermeldt over nieuw samengestelde gezinnen dat de kinderen graag willen gehoord worden in het proces of een uitleg krijgen over wat er gebeurd is. Kinderen voelen zich snel buitengesloten of niet aanvaard in het nieuwe gezin, bij de nieuwe partner, de ‘nieuwe’ kinderen.

De Koning Boudewijnstichting heeft:

    • naast getuigenissen van jongeren verwerkt door Virginie De Potter, journaliste,
    • ‘hearings van experts’ gehouden
    • PSBH-gegevens (Panel Studie Belgische huishoudens) gebruikt om een beter beeld te krijgen op nieuw samengestelde gezinnen (onderzoeksrapport ULg, Sylvie Petit, onderzoeker, Marie-Thérèse Casman, wetenschappelijk directeur)
    • een nieuw statuut voor de stiefouder als ‘zorgouder’ besproken en ter discussie gesteld

Buiten een aantal praktische oplossingen, die de overheid zou kunnen nemen om de ‘overgang’ gemakkelijker te maken door op de huizenmarkt tussen te komen bijvoorbeeld, gaat het vooral over de emotionele kant van het verhaal bij jongeren, waar ze elke dag mee te maken hebben:

“Ik voel mij eigenlijk niet meer thuis, niet in het ene gezin en ook niet in het andere.”
“Als kind dacht ik dat ze vrienden waren. Maar nu weet ik dat ze zich altijd geforceerd hebben om goed overeen te komen omwille van ons. Toen heb ik dingen ontdekt over mijn ouders, en heb ik ontdekt waarom ze gescheiden zijn, en dat heeft het beeld dat ik van hen had kapot gemaakt: een kind wil altijd het beste beeld van zijn ouders hebben en ik… (stilte).”

Conclusie en oplossing volgens het onderzoek:

    • Regel de praktische zaken of uw ouderschapsregeling op papier, zodat u de kans op conflict beperkt.
    • Geef uw kind aandacht en tijd voor hun beleving van de scheiding en betrek het, in de mate van het mogelijke, bij de herorganisatie van het ouderschap. Vraag uw kind naar hoe ze de veranderingen gaan aanpakken, toon betrokkenheid: geef het gevoel dat ze meetellen in de organisatie van het gezin. Psychiater Bart Leroy noemt dit het “overleggezin”.
    • Praat met uw kind, zodat bekommernissen duidelijk worden. De kinderen weten meestal niet dat ze over hun gevoelens mogen praten en hoe ze dat moeten doen. U kent uw kind het beste, welke aandacht het nodig heeft, hoe het vragen stelt en hoe hierop te antwoorden.
    • Geef tijd aan iedereen om een nieuw gezin te vormen, doe het niet overhaast. Het is niet omdat het ene gezin aan z’n einde komt, dat u snel een nieuw gezin hoeft te vormen, sla het verwerkingsproces niet over.
    • Laat ruimte voor therapie: tegenwoordig kan, mag het, naar een psycholoog gaan, iedereen kan erdoor geholpen worden, maak er gebruik van, vraag naar de lijst van prive-therapeuten bij uw bemiddelaar.
    • Het is belangrijk dat de maatschappij ruimte biedt aan nieuw samengestelde gezinnen en zich niet vastpint op een model van ideaal samenwonen.
    • Het uitblijven van doeltreffende oplossingen voor huisvestingsproblemen bijvoorbeeld ligt al aan de basis van de mislukking of goede start van een nieuw samengesteld gezin, volgens Manuel Gonçalves:
    • De overheid zou energiebesparende maatregelen kunnen aanmoedigen, overheidssteun geven voor de aankoop van een gezinswoning,zelfs de huurprijzen op de prive-markt reguleren,een groter aanbod laten bestaan van of meer verbouwingen doen van sociale woningen, huizen met verschillende kamers of leegstaande huizen, voor elk koppel in scheiding. De toekomst vraagt om creatieve vormen van co-housing, vrienden ondereen, vrouwen of mannen ondereen, met of zonder kinderen. Laat ons daarover nadenken!

Conclusie?  “Luister je wel naar mij?”

In een boekje over gespreksvoering met kinderen, krijg je als ouder eenvoudige handvaten voor een gewone dialoog. De vraag is of je wil luisteren naar je kind of zelf alles wil beslissen over zijn/haar toekomst? Ja, je kind heeft het recht om zijn stem te uiten, gehoord te worden in jullie proces van scheiding, zelfs klacht neer te leggen, juridisch.
Geef je kind een stem, ga een open gesprek aan over gevoelige of moeilijke onderwerpen. Je hebt niets te verliezen?

 

Maak een afspraak met Katrien Sansen Familiale bemiddeling te Antwerpen via het formulier

Via mail katrien.sansen@telenet.be

Telefonisch 0478 420 697


Deel: